Snel verhaal: toen ik voor het eerst bij een bank werd aangenomen, organiseerde de bank de tweede week een marathon van krediettraining. Waarom ze me een week lang zonder iets te doen hebben ingehuurd, zullen we nooit weten.
Hoe dan ook, week twee van de baan begint en ik word in een kamer geduwd met andere nieuwe medewerkers die 9 uur per dag leren over de basisprincipes van lenen. De cursus had een gedetailleerd en veelbelovend curriculum en iedereen was enthousiast om te leren.
En de training was een totale ramp.
De instructeurs voor deze “introductie” les hadden minimaal 30+ jaar bankervaring. Ze waren experts in hun vakgebied en de carrièrebankiers waren gewoon vergeten hoe het is om een carrière te beginnen.
Begrippen die hun tweede natuur waren, waren ons volkomen vreemd. Ze praatten voortdurend over ons hoofd heen, en noch de docenten noch de studenten konden met elkaar in dezelfde taal spreken als onze carrière ervan afhing.
Vandaag zie ik een soortgelijk fenomeen op internet. Gepensioneerden van miljonairs proberen mensen met slechts een paar duizend euro of minder te laten beginnen met beleggen.
Als een ietwat recent afgestudeerde student die zich nog levendig herinnert hoe het is om een deeltijdinkomen bij elkaar te schrapen om iets te investeren, hoop ik dat ik wat meer succes zal hebben in het laten zien hoe je met weinig geld kunt beleggen, dan de 60 jarige bankiers die kredietverzuimswaps uitleggen aan nieuwe medewerkers.